Markietanki były wędrownymi handlarkami, które podążały za wojskiem zaopatrując ich w jedzenie ale także w alkohol. Zazwyczaj posiadały tobół, lub wózek, czasem z koniem.

Najczęściej zaopatrywały się w pobliskich wsiach i miastach i dostarczały żołnierzom towary do obozu. W pewnym stopniu odciążały więc logistykę wojska, a jak wiadomo wyżywienie kilku tysięcy żołnierzy jest dość trudnym przedsięwzięciem logistycznym. Źródła opisują markietanki które z okresu wojen napoleońskich, kiedy podążały za wojskiem po terenie całej Europy. Z czasem dowódcy ograniczali przepisami ich ilość ze względu na zwiększenie mobilności wolska, jak również niebezpieczeństwo na jakie były narażone w czasie odwrotu. Dzienniki żołnierzy opisują także ich rolę w czasie Księstwa Warszawskiego i Powstania Listopadowego. Z czasem mogły to być tylko kobiety zamężne, których mężowie służyli w danym pułku. Często świadczyły różnego rodzaju usługi prały i cerowały mundury, jednak ich głównym zajęciem pozostawała sprzedaż żywności żołnierzom. Niejednokrotnie dostarczały żywność i wodę podczas toczonych walk narażając swoje życie. Opisano także zasady ubioru, była to przykładowo kurtka która kolorem i krojem odpowiadała kurtom noszonym przez żołnierzy danej formacji wojskowej.

Cieszyły się poważaniem śród żołnierzy, mogły także otrzymywać nagrody jak żołnierze oraz korzystać z wojskowej opieki medycznej. Z pewnością przejmowały niektóre zadania typowe w tamtym okresie dla mężczyzn odciążając ich w niektórych pracach, jak prowadzenie wozów. Pomagały także jako pielęgniarki w szpitalach polowych i pomagały znosić rannych w czasie walk. W czasie I wojny światowej służba kobiet w jednostkach pomocniczych stała się bardzo powszechna. Po I wojnie światowej w 1938 roku, ustalono iż kobiety mogą służyć w pomocniczej służbie wojskowej w niektórych formacjach w łączności czy w służbie wartowniczej. Więcej na temat roli markietanek można przeczytać na stronie internetowej http://www.phama.co/markietanka-znaczenie-synonim/.